Dziekan prof. dr hab. inż. Jarogniew Broniarz (1968 - 1977)
prodziekani: doc. dr hab. Mieczysław Miedziński, od 1973 dr hab. inż. Kazimierz Kozioł, od 1975 dr hab. inż. Kazimierz Kozioł i dr Maria Kiciak
Prof. Jarogniew Broniarz realizując ideę powstania Wydziału Chemicznego zyskał poparcie zarówno ówczesnego rektora Politechniki Poznańskiej Zbigniewa Jasickiego, jak i Profesora Kapitańczyka. W jednej z wypowiedzi nazwał siebie "fanatykiem Wydziału". Nawiązał kontakty z Politechniką Śląską w aspekcie wsparcia kadrowego powstającego Wydziału w zakresie inżynierii i technologii chemicznej. Prof. J. Broniarz w okresie kierowania nowo powstałym Wydziałem kładł nacisk zarówno na rozwój kadry naukowo-dydaktycznej jak i na ciągłe polepszanie warunków lokalowych. Utworzono kierunek kształcenia chemia, na którym przewidziano dwie specjalności: technologia związków nieorganicznych i technologia lekkiej syntezy organicznej. Już po roku od utworzenia, Wydział uzyskał prawa doktoryzowania. W kolejnych latach otworzono kształcenia na studiach wieczorowych. Wieloletni okres kierowania Wydziałem, jakże podkreślającym wielką pracę prof. J. Broniarza, wyraził Jego następca na tym stanowisku, Prof. S. Goszczyński: ja przyszedłem "na gotowe" i przez cztery lata robiłem to, co było niezbędne, aby dydaktyka rozwijała się pomyślnie, a kadra Wydziału wzrastała liczebnie i podnosiła swoje kwalifikacje. Dowodem uhonorowania i podkreślenia pamięci o prof. J. Broniarzu jest nazwanie Jego imieniem jednej z dwóch największych sal wykładowych w nowo wybudowanym gmachu Wydziału Technologii Chemicznej.
Dziekan Prof. dr hab. inż. Stefan Goszczyński (1977 - 1981)
prodziekani: dr hab. inż. Jan Szymanowski i dr Maria Kiciak
Prof. S. Goszczyński w ciągu swojej czteroletniej kadencji kontynuował dzieło pierwszego dziekana, prof. J. Broniarza. Szczególnie dbał o pomyślny rozwój dydaktyki, liczebny wzrost kadry Wydziału oraz o podnoszenie kwalifikacji pracowników. W czasie kadencji prof. Goszczyńskiego przeprowadzony został remont pomieszczeń Zakładu Chemii Organicznej na Wildzie,po pożarze w 1977 roku, w wyniku którego zniszczona została znaczna część laboratoriów. Prof. S. Goszczyński nawiązał współpracę z przemysłem oraz Instytutem Metali Nieżelaznych w Gliwicach i Instytutem Badań Jądrowych w Warszawie, głównie w dziedzinie flotacji i hydrometalurgii Szeroki zakres prac w tej drugiej dziedzinie badań doprowadził do wprowadzenia na Wydziale na dwa kolejne dziesięciolecia tematyki ekstrakcji metali nieżelaznych.
Dziekan Prof. dr hab. inż. Jan Szymanowski (1981 - 1987)
prodziekani: doc. dr hab. Mieczysław Miedziński, dr hab. Stanisław Magas, od 1984 dr hab. Maria Kiciak i dr hab. Stanisław Magas
Prof. J. Szymanowski ma wielkie zasługi dla Wydziału Technologii Chemicznej zarówno jako naukowiec, jak i dziekan Wydziału. Profesor przeprowadził Wydział przez bardzo trudny okres, w którym ograniczano kształcenie na wyższych uczelniach technicznych i rozważano zmniejszenie liczby wydziałów chemicznych na politechnikach. Zasługą Profesora było wyeliminowanie tych zagrożeń poprzez szybki rozwój Wydziału, obejmujący utworzenie nowych specjalności oraz przyjmowanie wolnych słuchaczy. Intensywna działalność naukowa doprowadziła do podniesienia poziomu badań w takim stopniu, że ich wyniki były publikowane w czasopismach o zasięgu światowym. W efekcie pracownicy Wydziału rozpoczęli szerszą współpracę z innymi ośrodkami krajowymi i międzynarodowymi. Olbrzymia praca Profesora Jana Szymanowskiego w zakresie rozwoju kadr naukowych doprowadziła do znacznego zwiększenia potencjału naukowego Wydziału, co w późniejszym czasie przełożyło się na rozszerzenie uprawnień doktoryzowania na trzy dyscypliny oraz uzyskanie uprawnień habilitacyjnych. Profesor zainicjował wielokierunkową problematykę badawczą, która stanowiła tematykę 45 wypromowanych prac doktorskich oraz ponad 300 publikacji naukowych.
Dziekan Prof. dr hab. inż. Zenon Łukaszewski (1987 - 1990)
prodziekani: dr hab. Maria Kiciak i dr hab. Józef Garbarczyk
Prof. Z. Łukaszewski wniósł i nadal wnosi znaczący wkład w rozwój Wydziału Technologii Chemicznej jako naukowiec, dydaktyk oraz, w latach 1987-1990, jako dziekan Wydziału. Okres pełnienia funkcji dziekańskiej przypadł na czas przemian ustrojowych. Dla Wydziału był to jednak czas ustąpienia zagrożeń jego istnienia i spokojniejszego klimatu rozwojowego. Jako główne ograniczenie rozwoju Wydziału zidentyfikowano wówczas strukturę kadrową typu „odwróconej piramidy”. Prof. Z. Łukaszewski rozwijał badania w zakresie chemii analitycznej środowiska naturalnego. Opublikował dotychczas blisko 150 publikacji naukowych z zakresu analityki i biodegradacji surfaktantów oraz mobilności talu w środowisku naturalnym, a także analityki markerów nowotworowych. Był promotorem 25 prac doktorskich. Profesor należał do twórców kierunku „Ochrona środowiska”. Warto wspomnieć o piętnastoletniej aktywności prof. Łukaszewskiego na rzecz doskonalenia dydaktyki w kraju związanej z pracami Polskiej Komisji Akredytacyjnej.
Dziekan Prof. dr hab. Józef Garbarczyk (1990 - 1993)
prodziekani: doc. dr hab. Stanisław Magas i dr hab. Wojciech Puacz
Rok 1990 był pierwszy rokiem przemian, które rozpoczynały działalność na podstawie nowej Ustawy o Szkolnictwie Wyższym, która zmieniała w zasadniczy sposób pozycję dziekana i rad wydziałów dając samodzielność w działaniu na polu dydaktyki oraz badań naukowych. Jedną z istotnych kwestii, którą zmieniła Ustawa, było ustalanie przez wydziały i zatwierdzanie przez senaty uczelni limitów naboru studentów, trybu rekrutacji kandydatów oraz uchwalanie programów nauczania. Jednym z kluczowych problemów w tamtym okresie było zmniejszenie zainteresowania studiami na uczelniach technicznych. Przed władzami dziekańskimi stanęło zadanie utworzenia nowego kierunku studiów, bardziej atrakcyjnego dla maturzystów. Wybrano „Ochronę Środowiska” ze szczególnym uwzględnieniem problemów technologicznych. Utworzenie nowego kierunku studiów spowodowało, że liczba studentów powiększyła się dwukrotnie. Staraniem władz dziekańskich otrzymano dodatkowe sale na Wildzie. Pod koniec kadencji Wydział uzyskał prawa doktoryzowania w naukach chemicznych w zakresie chemii. Prof. J. Garbarczyk jest specjalistą w fizykochemii polimerów i badań strukturalnych fazy krystalicznej. Jest autorem lub współautorem ponad 100 publikacji naukowych oraz promotorem 12 prac doktorskich. Warto wspomnieć, że prof. Garbarczyk na polecenie Rektora J. Dembczyńskiego zajął się tworzeniem Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Gnieźnie, która powstała przy ścisłej współpracy z Politechniką.
Dziekan prof. dr hab. inż. Juliusz Pernak (1993 - 1999)
prodziekani: dr hab. inż. Adam Voelkel i dr hab. Aleksander Ciszewski
Dwie kadencje były okresem porządkowania bazy lokalowej, podnoszenia poziomu naukowego, otwarcia nowego kierunku kształcenia i zwiększania liczby studentów. W 1993 roku utworzono nowy kierunek studiów „Ochrona Środowiska”, który od samego początku cieszył się dużym zainteresowaniem wśród kandydatów.Sukces był tym większy, że ważny dla Politechniki kierunek został uruchomiony bez dodatkowych środków finansowych. Realizowana „Ochrona środowiska” była naturalną konsekwencją prowadzonego macierzystego kierunku „Technologia chemiczna”. Treści programowe „Ochrony środowiska” doskonale wpisywały się w wyzwania stojące przed przemysłem chemicznym w XXI wieku. Pomiędzy 1993 a 1999 rokiem liczba studentów Wydziału podwoiła się. Po dwuletnich staraniach Wydział otrzymał prawa nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego nauk chemicznych w zakresie technologii chemicznej. Jednocześnie uzyskał prawa doktoryzowania w tej samej dziedzinie.
W 1993 roku z inicjatywy dziekana wprowadzono kryteria oceny aktywności naukowej pracowników. Spowodowało to wzrost dorobku naukowego kadry pracowniczej. W pierwszej kategoryzacji przeprowadzonej przez KBN Wydział uzyskał pierwszą kategorię.
W latach 1996-99 Rektor E. Mitkowski rozpoczął głęboką reformę Uczelni. Jej naturalną konsekwencją była reforma finansowa i otwarcie studiów doktoranckich. Rada Wydziału szybko zaakceptowała tę formę kształcenia doktorów. Asystenci zostali oddelegowani na studium doktoranckie, poprawiła się sprawność uzyskiwania stopnia doktora, przy jednoczesnym wzroście poziomu naukowego bronionych prac.
Za dziekaństwa prof. J. Pernaka uporządkowane zostały sprawy lokalowe. Pracownicy opuścili budynki na Winogradach, przy ulicy Dworkowej, przy ulicy św. Marcin oraz przy ulicy Grochowe Łąki, przenosząc się do budynków będących własnością Politechniki. Odzyskano prawo własności budynku „byłej łaźni” przy Rynku Wildeckim. Osobistym sukcesem prof. Pernaka było utworzenie Społecznej Rady Wydziału Technologii Chemicznej, skupiającej prezesów i dyrektorów największych wielkopolskich zakładów chemicznych oraz branż pokrewnych.
Dziekan prof. dr hab. inż. Adam Voelkel (1999 - 2005)
prodziekani: dr hab. inż. Ewa Andrzejewska i dr inż. Andrzej Szymański
Prof. A. Voelkel był kolejnym dziekanem Wydziału, który wiódł Wydział Technologii Chemicznej przez meandry rzeczywistości. Wydział miał już ugruntowaną pozycję w polskim świecie technologii chemicznej. Wprowadzone wówczas kategoryzacje wydziałów przyniosły wydziałowi najpierw zakwalifikowanie do pierwszej kategorii, potem obsunięcie do drugiej, lecz dzięki wysiłkowi wszystkich pracowników Wydział i ich rosnącej aktywności naukowej w ciągu kolejnych lat, Wydział w 2005 roku powrócił do kategorii I. W czasie kierowania pracami Wydziału przez prof. A. Voelkela przystosowano plany studiów do procesu bolońskiego. Wprowadzono również na wszystkich prowadzonych kierunkach studiów i specjalnościach europejski system punktów kredytowych ECTS. Wprowadzenie tego systemu otworzyło naszym studentom dostęp do europejskich uczelni.
W roku 2003 prof. A. Voelkel wystąpił z wnioskiem do Stałego Komitetu Kongresów Technologii Chemicznej o powierzenie naszemu Wydziałowi prawa organizacji tej najważniejszej polskiej konferencji poświęconej szeroko rozumianej technologii chemicznej. V Kongres Technologii Chemicznej w Poznaniu odbył się w 2006 roku już w trakcie pierwszej kadencji kolejnego dziekana A. Olszanowskiego i według zgodnych opinii był znaczącym sukcesem naukowym i organizacyjnym.
Prof. A. Voelkel wielką swoją aktywnością i Jego grupy badawczej przyczynił się do wzrostu naukowej rangi Wydziału. Kierował działaniami zespołu w ramach unijnego projektu PROFORM 6 Ramowego Programu UE. Opublikował ponad 200 prac i promotorem 17 prac doktorskich. Po zakończeniu obu kadencji dziekańskich pełnił i pełni nadal funkcję dyrektora Instytutu Technologii i Inżynierii Chemicznej.
Dziekan prof. dr hab. Andrzej Olszanowski (2005 - 2012)
prodziekani: dr hab. inż. Krzysztof Alejski, prof. dr hab. Jan Skowroński, w drugiej kadencji: dr hab. inż. Krzysztof Alejski, prof. dr hab. Jan Skowroński i dr hab. inż. Teofil Jesionowski.
Największym sukcesem kadencji dziekana A. Olszanowskiego było uzyskanie środków na budowę nowego gmachu Wydziału Technologii Chemicznej przy ul. Berdychowo 4. Koszt budowy w kwocie ponad 128,5 mln zł został sfinansowany ze środków unijnych. W kadencjach 2005-12 wiele wydarzeń służyło podniesieniu rangi Wydziału w Uczelni. Warto wspomnieć o wizycie Państwowej Komisja Akredytacyjnej (2008) i pozytywnej decyzji dotycząca kształcenia na kierunku technologia chemiczna. W kadencji dziekana Olszanowskiego wprowadzono kształcenie dwustopniowe na pozostałych kierunkach studiów realizowanych na Wydziale. W roku akademickim 2007/08 uruchomiono na studiach stacjonarnych nowy kierunek studiów „Inżynieria chemiczna i procesowa”. W roku akademickim 2010/11 utworzono na kierunku technologia chemiczna II stopnia specjalność prowadzoną w języku angielskim Composites and Nanomaterials.
Dziekan dr hab. inż. Krzysztof Alejski, prof. nadzw. (2012 - 2020)
prodziekani: dr hab. inż. Grzegorz Musielak, prof. nadzw., prof. dr hab. inż. Teofil Jesionowski, dr hab. inż. Grzegorz Milczarek, prof. nadzw., w drugiej kadencji: dr hab. inż. Grzegorz Musielak, prof. nadzw., dr hab. inż. Ewa Kaczorek i dr hab. inż. Mariusz Ślachciński.
Wydział Technologii Chemicznej w 2018 r. obchodził pięćdziesiątą rocznicę utworzenia, uświetnioną zorganizowaniem X Poznańskiej Konferencji Naukowej „Chemia – nauka i przemysł”, nadaniem tytułu Doktora Honoris Causa prof. Mieczysławowi Jarońcowi, sesją historyczną zakończoną wykładem prof. Tadeusza Malińskiego oraz balem dla pracowników i absolwentów Wydziału. Wydana została także książka poświęcona historii Wydziału. Miniony okres był ciągłym dążeniem do konsolidacji i rozwoju. Był okresem wypracowywania właściwej polityki, metod działania oraz wzmacniania kadry. Od kilkunastu lat ten rozwój odbywa się w sposób stosunkowo stabilny. W okresie działalności władz dziekańskich znacząco poprawiła się baza lokalowa Wydziału. W 2012 r. w wyniku wcześniejszych starań rozpoczęto budowę nowego Centrum Dydaktycznego Wydziału Technologii Chemicznej, a w drugiej połowie roku 2014 przeniesiono do tego miejsca jednostki organizacyjne z różnych lokalizacji w Poznaniu. Po raz pierwszy w pięćdziesięcioletniej historii Wydział w całości został skoncentrowany w kampusie "Warta”. Wydział utrzymywał nadal wysoką pozycję (kategoria A) w ewaluacji jednostek naukowych. W 2014r. kierunek technologia chemiczna otrzymał pozytywną ocenę Państwowej Komisji Akredytacyjnej.Wykorzystując finansowanie z programu POWER uruchomiono studia stacjonarne I stopnia „Chemical technology” prowadzone w języku angielskim. W kadencji dziekana Alejskiego rozwinięto współpracę w zakresie kształcenia z innymi jednostkami naukowymi oraz gospodarczymi. W znacznym stopniu wykorzystywano finansowanie z programów POKL i POWER w realizacji projektów dydaktycznych (kierunki zamawiane, programy stażowe, dokształcanie pracowników i studentów itp.) Wprowadzono do programu studiów wykłady prowadzone przez specjalistów z przemysłu. Od 2018 r. uruchomiono wspólnie z Wydziałem Farmaceutycznym Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego przy współpracy z Instytutem Chemii Bioorganicznej PAN interdyscyplinarny kierunek studiów „Inżynieria farmaceutyczna”.Rozwijano także różne formy studiów doktoranckich (w tym prowadzone w języku angielskim), w zakresie nanonauki, nanotechnologii, nano- i biomateriałów oraz bioproduktów, prowadzone we współpracy z Uniwersytetem w Trieście, Centrum NanoBioMedycznym UAM, Wydziałem Chemii UAM, Wydziałem Budowy Maszyn i Zarządzania oraz Wydziałem Fizyki Politechniki Poznańskiej, Wydziałem Farmaceutycznym Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu i Instytutem Chemii Bioorganicznej PAN w Poznaniu. Mimo szeregu zmian prawnych rozpoczętych w 2016r. w zakresie organizacji uczelni oraz klasyfikacji dyscyplin naukowych, utrzymano integralność naukową i dydaktyczną Wydziału.Po zakończeniu obu kadencji dziekańskich, w kadencji 2020-24 dr hab. inż. Krzysztof Alejski, prof. nadzw. pełni funkcję dyrektora Instytutu Technologii i Inżynierii Chemicznej.